Może na początku zacznę od tego, że poeta jest kimś, kto żyje słowem. Dla takiego człowieka słowa są tlenem, które układa i nadaje im drugie życie, pozwalając oddychać innym. Jeżeli ty pisząc możesz zrezygnować z tego raz na zawsze, to nie jesteś zapewne kimś, kto robi to prosto z serca. Pisz wtedy, kiedy chcesz wyrazić siebie, pozostawić coś po sobie, kiedy pragniesz nauczyć czegoś innych lub dać do zrozumienia o ważnych wartościach, ale rób to prosto z serca. Pisarzem lub poetą ( będę mówiła o dwóch zawodach, ale trochę ze sobą powiązanych naprzemiennie, ale tyczy się do tych obu osób) zostaje się z powołania, a nam samym dusza napełnia się literami, zdaniami i pięknym przesłaniem i to dlatego we wszystkich naszych wierszach, esejach, czy nawet naszej powieści musi tkwić cząstka naszego serca, gdyż poezja jest żywa, ona nie umiera, tylko ożywia i wskrzesza ludzi. Pisarz jest w pewnym sensie nauczycielem, który przekazuje nam swoje idee i poglądy, a przez to musi mieć wielkie doświadczenie i mądrość. Poeta, on jest cudownym wrażliwcem, który wychwytuje wszelkie chwile i potrafi dostrzegać najmniejsze rzeczy, a jego słowa i rymy są po prostu uczuciami. Kocham dlatego pisanie, że jest prawdziwe, a to się wyczuwa. Pisze się z pasji lub dla pieniędzy, lecz każdy z nas potrafi to zauważyć, kiedy ktoś próbuje nas kłamać słowami... Jednakże najwięcej dzieł jest po prostu szczere i nie kłamie nas pod żadnym względem, ukazuje autora bez maski, bez makijażu, bez dodatkowych ubrań i scen, tylko wyraża to, co naprawdę odczuwa i to jest piękne. W pisaniu nie ma miejsca na kłamstwo, inaczej to nie jest poezją...
Jak wyobrażacie sobie takich pisarzy? Być może każdy z was teraz ma w głowie pewien obraz człowieka dość starszego, który wchodzi do ciemnego pokoju, gdzie siada przy swoim biurku i stuka przez długie godziny literki na maszynie do pisania. Obok znajduje się popielniczka, na której przez całą noc nazbiera się trochę spalonych papierosów, a z drugiej strony znajduje się kieliszek na alkohol, tak aby wena szybko nas napełniła. Być może po trochu tak wygląda praca pisarza, ale bardzo często jest ona zupełnie inna. Wbrew pozorom było wiele artystów, którzy pisali rano, a nie tylko późną nocą. Większość pisarzy pisze raczej w samotności, ale nie musi tak być zawsze. Wielu wymyśla nowy scenariusz i zapisuje go na kartkach podczas zajmowania się dziećmi i doprawianiu gotującej się zupy, a niekiedy w czasie przerwy w pracy. Nie mówiąc o tym, że niektórym lepiej pisze się w towarzystwie, w tłumie i kiedy obok przechodzą ludzie, a wtedy idą do kawiarni, siadają w parku czy podróżują pociągiem. Żyjemy też w czasach, kiedy możemy pisać na komputerze, a nawet na telefonie, na kartce, w zeszycie, na serwetce, na paragonie czy tablecie i niewiele z nas ma już maszynę do pisania. Jednak najciekawszą sprawą do omówienia są oczywiście papierosy i alkohol, gdyż wiele artystów do tego ciągnie i żyją z tego. Myślę, że wynika to z ich słabości, gdyż chcą się zrelaksować, uciec do innego świata i nie chcą dłużej patrzeć na cierpienie tego świata, ale wybierają za to prostszą drogę. Jest wiele piszących, którzy nie palą i nie piją i niekoniecznie każdy, aby napisać swoje wielkie dzieło musi się budzić rano nieprzytomny, nie wiedząc kompletnie, co się stało. A co z tą weną? Myślę, że wena to wymysł, skrót, aby coś przełożyć... Oczywiście istnieją momenty, kiedy słowa z nas się wręcz wyrywają, a my potrafimy w dziesięć minut napisać coś wielkiego i wspaniałego, ale przede wszystkim na pracę pisarza i poety składa się przede wszystkim praca.
Tak, tak zapewne teraz mi powiecie, że ci pisarze to mają dobrze, ponieważ siedzą tylko w domu, trochę stukają i zarabiają wielkie miliony. Jest to okropne kłamstwo i nie wiem z czego to wynika, czy z braku wiedzy, z zazdrości, z gniewu i zawiści, że ktoś mógł coś takiego powiedzieć, a jeżeli zapytacie kogoś niedoświadczonego to od razu wam powie, że to nawet nie jest praca ani zawód... Pisarz i poeta jest jednak kimś, kto bardzo ciężko pracuje i to przez dużo dłuższy czas niż pracownik fizyczny, gdyż taka osoba jest myślami cały dzień ze swoją książką, opowieścią, a taki robotnik odpracuje swoje kilka lub kilkanaście godzin i ma odpoczynek. Pisarz i poeta poświęca wiele godzin na plan, na napisanie, na poprawę, na korektę i na ubiór odpowiednich słów oraz zdań. To nie jest łatwe napisać trzysta stron o historii, która jest ze sobą logicznie powiązana i może kogoś zaciekawić. Aby dobrze pisać, trzeba dużo pisać i ciągle nad tym pracować, gdyż to nie przychodzi ot tak, a każde nasze zdanie, każdy nasz kolejny tekst jest lepszy od poprzedniego i to jest wielka praca. Pamiętam, że potrafiłam spędzić siedem godzin bezustannie patrząc się w monitor komputera i klikając literki, nie robiąc sobie żadnych przerw i ciągle układając inne, lepsze słowa. Na początku nie zawsze wychodzi nam tak ciekawa opowieść lub cała książka jest niepoprawna stylistycznie, lecz my wciąż szukamy autorytetu, zrozumienia i wsparcia. Pisałam i wciąż piszę, a pisarz jest kimś wytrwałym, kto nigdy nie poddaje się w tym, co robi i jeżeli ktoś sądzi, że co to te trzysta stron, to niech je napisze dzisiejszej nocy i się nie zmęczy... Pisarz na pewien sposób jest kimś, kto szuka swojej własnej drogi, ktoś kto próbuje odkryć ten świat i odpowiedzieć na najtrudniejsze pytania, robiąc z siebie mędrca, ale to czyni nas wielkimi. Pisarze na początku pozostają też z niczym, lecz jeżeli osiągną sukces, to dlaczego mieliby na tym tracić i nic nie zyskiwać? Oni uzyskali to za swoją ciężką pracę i mogą być z siebie dumni... Jeżeli więc ktokolwiek ci coś podobnego zarzuci, to powiedz mu, że przecież sam mógł być na kogoś miejscu.
Jaki jest pisarz i poeta? Na pewno nie są to zwykłe osoby, czasem szalone, niekiedy ciche i zamknięte w sobie, a innym razem trochę ekscentryczne i dziwne. Są to osoby niezwykle wrażliwe, tak jak już o tym wspominałam i myślę, że czyni ich to wyjątkowymi. Wiele piszących chce być na pewien sposób bohaterem, który zmieni świat, który komuś pomoże i da nadzieję, a to jest piękny i szlachetny cel. Jakim pisarzem i jakim poetą jesteś ty? Dlaczego piszesz? Możesz się ze mną z tym podzielić i pamiętaj pisz jak najwięcej i nieważne czy tak jak ja nie masz jeszcze żadnej wydanej książki ani tomiku poezji, gdyż jeżeli czujesz w sobie siłę i moc słów, jeżeli piszesz, gdyż tak podpowiada ci serce i robisz to całą swą osobą, to jesteś w głębi duszy poetą, czy pisarzem i jeżeli tylko zaczniesz ciężko pracować, to osiągniesz sukces!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz